Historie Het Oude Kantongerecht

Het kantongerecht was in Nederland van 1838 tot 2002 het laagste niveau in de rechtspraak. Het kanton, het rechtsgebied van de kantonrechter, werd al in 1811, tijdens de Franse tijd, ingevoerd. Het kanton was zetel voor één rechter, eerst de vrederechter, later de kantonrechter.

De plaatselijke rechters moesten het de eerste jaren vaak doen zonder eigen gerechtsgebouw. Huisvesting was de verantwoordelijkheid van de gemeente waar het gerecht was gevestigd. Pas vanaf 1840 wordt op grote schaal begonnen met de bouw van aparte gerechtsgebouwen, eerst de provinciale hoven en de rechtbanken, daarna ook de kantongerechten. Hoewel het kantongerecht als instituut niet meer bestaat zijn de meeste gebouwen bewaard gebleven.

Het kantongerecht in Apeldoorn is een gemeentelijk monument dat in 1880 gebouwd is. In de eerste jaren bevond zich in de directe nabijheid geen andere bebouwing, waardoor het pand een zeer prominente ligging had. Architect was Johan Frederik Metzelaar. Het pand bevat elementen van de neorenaissance en het eclectisme en was oorspronkelijk in baksteen uitgevoerd. In 1915 werd het pand uitgebreid en de gevels van het hoofdgebouw gepleisterd. Daarna zijn er geen ingrijpende wijzigingen doorgevoerd, waardoor het pand zijn historische karakter goed behouden heeft.

Het kantongerecht Apeldoorn was van 1838 tot 2002 één van de kantongerechten in Nederland. Na de afschaffing van het kantongerecht als zelfstandig gerecht bleef Apeldoorn zittingsplaats voor de sector kanton van de rechtbank Zutphen.

Het geheugen van Apeldoorn

Meer historie van Het Oude Kantongerecht en van Apeldoorn vindt u op het Geheugen van Apeldoorn; een schatkist boordevol historische verhalen en feiten, afbeeldingen, wandel- en fietsroutes: www.geheugenvanapeldoorn.nl